Terapia wisceralna

TERAPIA WISCERALNA

Terapia wisceralna jest metodą fizjoterapeutyczną, stanowi szczególną odmianę terapii manualnej, w której w sposób pośredni pracuje się z narządami wewnętrznymi. Podstawą tej terapii jest założenie, że narządy wewnętrzne poruszają się względem siebie podczas oddychania i perystaltyki jelit (przemieszczania się treści pokarmowej w jelitach). Skupia się ona na przywracaniu prawidłowej ruchomości i elastyczności narządów wewnętrznych poprzez odpowiednią pracę na różnych strukturach je otaczających, a przez które łączą się z innymi częściami ciała (więzadła, kreski, sieci oraz otrzewną).

W przypadku występowania zaburzeń pracy któregoś z narządów ( wynikającego z zaistniałej sztywności, ograniczenia ruchomości, napięcia emocjonalnego) poprzez jego unerwienie może pojawić się ból. Może on występować blisko lub w odległym miejscu, nie związanym z pierwotnym miejscem występowania problemu (np. głowa, bark, kolano). Ból będzie przenoszony przez anatomiczne połączenia tych narządów z elementami kostnymi (kręgosłup, miednica, żebra). Również występowanie w ciągu dnia momentów złego samopoczucia lub problemów ze snem w nocy może wskazywać na występowanie nieprawidłowości w pracy narządu lub narządów.

 

 

 

 

W terapii tej wykorzystuje się dłonie terapeuty do diagnostyki pracy narządów oraz do wykonywania odpowiednich delikatnych techniki, w różnych pozycjach, mających na celu przywrócenie prawidłowego napięcia między narządami i ich właściwego poruszania się między sobą. Czasami w przeprowadzaną terapię angażowany jest pacjent poprzez wykonanie w odpowiedni sposób oddychania lub ruchu ciałem.

Należy pamiętać, że terapia wisceralna nie zastępuje szczegółowej oceny specjalistycznej i leczenia farmakologicznego, spełnia jedynie rolę wspomagającą leczenie zaburzeń czynnościowych narządów wewnętrznych.

Aby dobrze przygotować się do tego rodzaju terapii zaleca się, aby ostatni posiłek nie był spożywany bezpośrednio przed wizytą. Podczas wykonywanej pracy będą uciskane różne narządy wewnętrzne, w jej trakcie pacjent powinien być rozluźniony.  Dlatego tuż przed terapią zaleca się skorzystanie z toalety, aby uniknąć wystąpienia niepotrzebnego dyskomfortu, mocnego hamowania potrzeb fizjologicznych czy przerywania terapii.